جوانی نیمه شد بگذشت ایام
ولی افسوس دل ماندست ناکام
بساطم پر ز آه و توشه ام هیچ
زیان باری و خسران است مادام
شدم فرتوت از جنگی دمادم
نشد درنده خو گرگ هوا رام
ز هر سوی و به هر جا در کمین شد
به تیغم زد همه صبح و همه شام
بساط وصل هرگه شد مهیا
گرفتم از هجوم نفس سرسام
دلم گاهی بشوق کعبه پر زد
ولی از فرط حیلت هاست در دام
دل "مهجور" را آتش برافروخت
غم دوری بسوزاند همه خام
